Jaël hamert een tentharing door het hoofd van Sisera

rechters 4-5 (legolink)

Toen het tot een gewapend treffen kwam, bracht God Sisera met al zijn wagens en zijn hele leger zo in paniek dat ze voor Barak op de vlucht sloegen. Sisera sprong van zijn wagen en vluchtte te voet weg. Barak achtervolgde de wagens en het leger van Sisera tot in Charoset-Haggojim. Heel het leger werd verslagen, niemands leven werd gespaard.

Sisera vluchtte naar de tent van Jaël, de vrouw van de Keniet Cheber, want er bestond vriendschap tussen Jabin, de koning van Hasor, en deze Kinitische familie. Jaël kwam haar tent uit en liep Sisera tegemoet. “Komt u toch binnen,” zei ze, “kom toch binnen in mijn tent. U hoeft niet bang te zijn!”

Hij ging haar tent binnen en zij verborg hem achter een gordijn. “Geef me wat water,” vroeg hij, “ik heb dorst.” Zij maakte een leren zak met melk open, liet hem drinken en verborg hem weer. Hij zei: “Ga voor de ingang van de tent staan. Als er iemand aan komt die u vraagt of er iemand binnen is, zeg dan van niet.” Doodmoe als hij was viel Sisera in slaap.

Toen nam Jaël een tentpin, pakte een hamer en ging zachtjes op hem af. Ze sloeg de pin dwars door zijn hoofd de grond in; hij was op slag dood. Daar zag ze Barak aan komen, op jacht naar Sisera. Jaël kwam haar tent uit en liep hem tegemoet. “Kom mee,” zei ze, “ik zal u de man wijzen naar wie u zoekt.” Hij ging haar tent binnen; daar lag Sisera, dood, met de pin door zijn slapen. …

Op die dag zongen Debora en Barak, de zoon van Abinoam, dit lied:

“Israël, breng hulde aan de Heer,

.… (tralala et cetera) …

Maar hulde aan Jaël, de vrouw van Cheber, de Keniet,

van de vrouwen die in tenten wonen is zij alle hulde waard!

Zij gaf Sisera melk toen hij om water vroeg,

zij bracht hem romige melk in een kostbare schaal.

Met haar linkerhand greep zij een tentpin

en met haar rechterhand een zware hamer;

toen sloeg zij in op Sisera, verbrijzelde zijn hoofd,

zij joeg hem de tentpin dwars door de slapen.

Voor haar voeten kromp hij ineen, viel, bleef liggen,

voor haar voeten kromp hij ineen en viel neer;

waar hij was gevallen, bleef hij liggen: dood!

 … (tralala et cetera) …”