“Van oudsher,” zo vervolgde de vrouw, “zegt men: Ga met je vragen naar Abel, dan kom je eruit. Onze stad is een van de vredelievendste en trouwste in Israël, maar u probeert deze stad, die in Israël zelfs een raadgevende taak vervult, te vernietigen! Waarom wilt u de stad, die toch Gods eigendom is, opslokken?”
“Geen sprake van!” antwoordde Joab. “Geen denken aan dat ik de stad wil opslokken of verwoesten! Daar gaat het niet om. Nee, het is ons alleen te doen om iemand uit het bergland van Efraïm, een zekere Seba, de zoon van Bikri, die tegen de koning, tegen David, in opstand is gekomen. Jullie hoeven hem alleen maar uit te leveren, dan breek ik het beleg van de stad op.” “U kunt ervan op aan,” zei de vrouw, “dat zijn hoofd u over de muur heen wordt toegeworpen!”
De vrouw benaderde de inwoners met haar wijze oordeel. Ze sloegen Seba, de zoon van Bikri, het hoofd af en wierpen het naar Joab. Toen gaf Joab een stoot op de ramshoorn: het beleg rond de stad werd opgeheven en iedereen ging naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten